Jarosław Zieliński powrócił w roku 2016 z kolejną, bardzo rozbudowaną wersją przewodnika po Bielanach. Pod względem zawartości, nowe wydanie jest o wiele bogatsze w ilustracje, ale nie tylko. Osiedlu Wrzeciono tym razem poświęcono całą stronę (cała książka liczy 438!). No ale może się czepiam, bo w różnych rozdziałach przewodnika opisywane są poszczególne budynki, historia ataku na lotnisko bielańskie, jest historia budowy huty, więc pewnie tych stron uzbierałoby się w sumie więcej. No ale przejdźmy do fragmentu, poświęconemu Wrzecionu. Autor używa tu dziwnej nazwy Młociny Południowe. To jakiś nowotwór, bo osiedle w chwili powstania nazywano Młocinami, może przymiotnik "południowe" wymyślił sobie, aby nie mylić z współczesnym osiedlem Młociny? Dziwaczne posunięcie jak na przewodnik historyczny. Zamieszczona przy opisie osiedla relacja świadka zasadniczo bardzo powierzchownie dotyka tematu i w gruncie rzeczy mogłaby dotyczyć jakiegokolwiek innego, świeżo wybudowanego blokowis...

Pani Edyta słusznie zwróciła mi uwagę, że w wydanym dwa lata temu Przewodniku po warszawskich blokowiskach Jarosława Trybusia (MPW, 2011), spory ustęp poświęcono osiedlu Wrzeciono. Postanowiłem zapoznać się z tym dziełem i jeszcze tego samego dnia nabyłem wyżej wymieniony przewodnik. Zacznę od opisu ze strony 93, który stanowi krótkie wprowadzenie do omówienia różnych obiektów na osiedlu. Przytoczę ten tekst w całości: Wrzeciono Osiedle zwane wcześniej Brzezinami lub Młocinami, stanowi część Bielan i wznosi się po obu stronach ulicy Przy Agorze, przeciętej w dwóch punktach przez krętą ulicę Wrzeciono, przy której rozlokowano bloki. Zbudowano je dla pracowników pobliskiej Huty Warszawa na terenie dawnego lotniska Młociny. W latach 1961-1969, według projektu architektów Stefana Deubela i Lecha Zaborskiego, wzniesiono tu trzy-, cztero-, i dziesięciopiętrowe bloki dla około czterdziestu tysięcy mieszkańców. Osiedle ma wiele wad, z których największą jest niski standard mieszkań....

Ponieważ uzbierało się już trochę literatury dotyczącej osiedla Wrzeciono, postanowiłem uporządkować nieco tę wiedzę, a przede wszystkim zebrać do kupy i umieścić w jednym miejscu. Tak będzie chyba łatwiej korzystać w razie czego. Wybór pozycji jest subiektywny i oczywiście będzie stale dopełniany w miarę odkrywania, czy pojawiania się nowych tytułów. A zatem, co powinno się znaleźć w bibliotece każdego miłośnika Wrzeciona? Oto lista: - Chmielewski Lech, Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie , Omnipress, Warszawa 1987, s. 125-126.   Bardzo ciekawa książka w całości poświęcona nowym osiedlom warszawskim. Ustęp poświęcony osiedlu Młociny dotyczy po części Młocin jako takich, oraz historii lotniska bielańskiego. Część dotycząca terenu dzisiejszego Wrzeciona koncentruje się wokół tematu braku agory, mimo istnienia ulicy Przy Agorze, autor krytykuje również rozmach architektoniczny osiedla, niefunkcjonalną zabudowę, niską jakość materiałów budowlanych i brak terenów re...

Czy się to komuś podoba, czy nie, Wrzeciono w całej swojej rozciągości stanowi integralną część dzielnicy Bielany. Podobnie jak Radiowo, Wólka Węglowa i Huta Warszawa. Przeglądając jakże cenną i znakomitą książkę Bielany — przewodnik historyczno-sentymentalny (wydaną przez Urząd Dzielnicy Bielany, Warszawa 2003) można jednak dojść do wniosku, że blokowisko nie ma historii, a już całą pewnością nie ma w sobie nic sentymentalnego. Przewodnik to dzieło zbiorowe mieszkańców Bielan, a głównym jego autorem jest znany varsavianista i badacz architektury Jarosław Zieliński. Na 212 stronach, bogato ilustrowanych ukazana została historia dzielnicy, jej specyfika, wyjątkowość, genius loci. Książka jest niezwykle wciągająca, zwłaszcza w rozdziale poświęconym przeszłości. Autor, rodowity bielańczyk, odkrywa krok po kroku początki tej części Warszawy, uzupełniając swoją opowieść wypowiedziami świadków, starymi mapami, rycinami i fotografiami. Część historyczna koncentruje się głównie na dwudzie...