Ponieważ uzbierało się już trochę literatury dotyczącej osiedla Wrzeciono, postanowiłem uporządkować nieco tę wiedzę, a przede wszystkim zebrać do kupy i umieścić w jednym miejscu. Tak będzie chyba łatwiej korzystać w razie czego. Wybór pozycji jest subiektywny i oczywiście będzie stale dopełniany w miarę odkrywania, czy pojawiania się nowych tytułów. A zatem, co powinno się znaleźć w bibliotece każdego miłośnika Wrzeciona? Oto lista:
- Chmielewski Lech, Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie, Omnipress, Warszawa 1987, s. 125-126.
Bardzo ciekawa książka w całości poświęcona nowym osiedlom warszawskim. Ustęp poświęcony osiedlu Młociny dotyczy po części Młocin jako takich, oraz historii lotniska bielańskiego. Część dotycząca terenu dzisiejszego Wrzeciona koncentruje się wokół tematu braku agory, mimo istnienia ulicy Przy Agorze, autor krytykuje również rozmach architektoniczny osiedla, niefunkcjonalną zabudowę, niską jakość materiałów budowlanych i brak terenów rekreacyjnych. W książce znajduje się jedno zdjęcie, ukazujące okolice pawilonu handlowego na ul. Przy Agorze 8. Fragmenty książki niebawem opublikuję na blogu.
- Dobrucki Andrzej, Osiedla mieszkaniowe Warszawy, "Kronika Warszawy", nr 2/1973, s. 21-39.
Artykuł omawiający 25 lat powojennego budownictwa w Warszawie. Napisany w stylu gierkowskiej propagandy, zawiera bodaj pierwszą krytyczną opinię na temat osiedla Wrzeciono. Fragment artykuł można przeczytać tutaj >>.
- Kobielski Dobrosław, Warszawa z lotu ptaka, Interpress, Warszawa 1971.
W tym albumie ze zdjęciami lotniczymi stolicy znajdują się m. in. 3 fotografie osiedla Wrzeciono, których autorem jest Zbyszko Siemaszko. Jedno ze zdjęć jest kolorowe. Wszystkie przedstawiają zabudowę między ulicami Wrzeciono, Przy Agorze, Marymoncka i Dorycka.
- Ludzie ze stali. Wspomnienia hutników warszawskich, oprac. IKE – Usługi Literackie, Cinema Art, Warszawa 2007.
Książka ta jest zbiorem wspomnień pracowników dawnej Huty Warszawa od momentu jej powstania w latach 50. do prywatyzacji w latach 90. XX w. W antologii znalazło się 19 starannie zredagowanych i uporządkowanych chronologicznie i tematycznie wspomnień. Warto dodać, że książka powstała dzięki inicjatywie Stowarzyszenia Przyjaciół Huty Warszawa i została sfinansowana ze środków samorządowych. O samym osiedlu Wrzeciono jest tu niewiele, w aneksie zdjęciowym znalazły się 2 fotografie budynków administrowanych przez Domhut. Ale jest to książka bardzo ważna i szalenie ciekawa, Huta jest w końcu najbliższym sąsiadem osiedla Wrzeciono.
- Pakalski Zbigniew, Trylogia warszawska, t. 2. Warszawa moich działań 1945-1995, Warszawa 1999.
Wspomnienia architekta dotycząc całej jego długoletniej pracy w Warszawie. O osiedlu Wrzeciono możemy poczytać na stronach 158-160 oraz tutaj >>.
- Zieliński Jarosław, Bielany. Przewodnik historyczno-sentymentalny, Warszawa 2003.
Pięknie wydany przewodnik nakładem Urzędu Dzielnicy Bielany to wspaniałe kompendium wiedzy na temat tej części Warszawy. Choć o samym Wrzecionie jest tu w sumie niewiele, książka jest jedyną, ale i solidnie opracowaną monografią poświęconą Bielanom, na których, czy to się komuś podoba, czy nie, Wrzeciono się znajduje.
- Zieliński Jarosław, Przedwojenne Bielany. Najpiękniejsze fotografie, RM , Warszawa 2010.
Kolejna pozycja tego samego autora to album, na który składają się fotografie sprzed 1939 roku. Świat gazowych latarni, wspaniałych parków i ogrodów, nowoczesnych osiedli mieszkaniowych i willi, młocińskiego kompleksu pałacowego i okolicznych dworków, dwustuletnich stawów, wiekowych kapliczek i kościółka na Wawrzyszewie, a także reliktów romantycznego założenia wodnego na Kaskadzie. Dzielnica, w której mieszają się akcenty wielkomiejskie, podmiejskie i zupełnie wiejskie oraz tereny zdegradowane przez przemysł i infrastrukturę. Ale jej rdzeniem są Stare Bielany, które należą do najpiękniejszych zakątków Warszawy. Można w ich obrębie odnaleźć rozmaite mikroświaty: Lasu Bielańskiego z wiekowymi dębami i bezcennym, pokamedulskim eremem, Akademii Wychowania Fizycznego o fascynującej przedwojennej architekturze, dworkowej kolonii Zdobycz Robotnicza, od której w latach dwudziestych zaczęła się miejska kariera Bielan, czy socrealistycznych osiedli z umiarem wpasowanych między stare kamienice i domki. Szkoda tylko, że w albumie nie znalazła się żadna fotografia Lotniska Bielańskiego...
- Żoliborz. Poznaj Warszawę, oprac.: Leszek Wysznacki, Edmund Grzybowski, Krajowe Wydawnictwo Czasopism RSW „Prasa”, Warszawa 1970.
Bogato ilustrowany mini-album, zawierający głównie czarno-białe fotografie z przełomu lat 60/70. Ponieważ w okresie tym administracyjny podział stolicy wyodrębniał 7 "wielkich" dzielnic - Bielany wraz z osiedlem Wrzeciono (wówczas Młociny) należały do Żoliborza. W albumie znajdują się 4 ciekawe zdjęcia, które nas będą najbardziej interesować. Dwa z nich wykonano na ulicy Marymonckiej, mniej więcej na wysokości Cmentarza Żołnierzy Włoskich. Trzecie, chyba najciekawsze, pokazuje ówczesną zabudowę przy skrzyżowaniu ulic Kasprowicza i Przy Agorze z panoramą huty w tle, a czwarte — zabudowę w okolicy wylotu ulicy Przytyk na Kasprowicza.
e.
- Chmielewski Lech, Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie, Omnipress, Warszawa 1987, s. 125-126.
Bardzo ciekawa książka w całości poświęcona nowym osiedlom warszawskim. Ustęp poświęcony osiedlu Młociny dotyczy po części Młocin jako takich, oraz historii lotniska bielańskiego. Część dotycząca terenu dzisiejszego Wrzeciona koncentruje się wokół tematu braku agory, mimo istnienia ulicy Przy Agorze, autor krytykuje również rozmach architektoniczny osiedla, niefunkcjonalną zabudowę, niską jakość materiałów budowlanych i brak terenów rekreacyjnych. W książce znajduje się jedno zdjęcie, ukazujące okolice pawilonu handlowego na ul. Przy Agorze 8. Fragmenty książki niebawem opublikuję na blogu.
- Dobrucki Andrzej, Osiedla mieszkaniowe Warszawy, "Kronika Warszawy", nr 2/1973, s. 21-39.
Artykuł omawiający 25 lat powojennego budownictwa w Warszawie. Napisany w stylu gierkowskiej propagandy, zawiera bodaj pierwszą krytyczną opinię na temat osiedla Wrzeciono. Fragment artykuł można przeczytać tutaj >>.
- Kobielski Dobrosław, Warszawa z lotu ptaka, Interpress, Warszawa 1971.
W tym albumie ze zdjęciami lotniczymi stolicy znajdują się m. in. 3 fotografie osiedla Wrzeciono, których autorem jest Zbyszko Siemaszko. Jedno ze zdjęć jest kolorowe. Wszystkie przedstawiają zabudowę między ulicami Wrzeciono, Przy Agorze, Marymoncka i Dorycka.
- Ludzie ze stali. Wspomnienia hutników warszawskich, oprac. IKE – Usługi Literackie, Cinema Art, Warszawa 2007.
Książka ta jest zbiorem wspomnień pracowników dawnej Huty Warszawa od momentu jej powstania w latach 50. do prywatyzacji w latach 90. XX w. W antologii znalazło się 19 starannie zredagowanych i uporządkowanych chronologicznie i tematycznie wspomnień. Warto dodać, że książka powstała dzięki inicjatywie Stowarzyszenia Przyjaciół Huty Warszawa i została sfinansowana ze środków samorządowych. O samym osiedlu Wrzeciono jest tu niewiele, w aneksie zdjęciowym znalazły się 2 fotografie budynków administrowanych przez Domhut. Ale jest to książka bardzo ważna i szalenie ciekawa, Huta jest w końcu najbliższym sąsiadem osiedla Wrzeciono.
- Pakalski Zbigniew, Trylogia warszawska, t. 2. Warszawa moich działań 1945-1995, Warszawa 1999.
Wspomnienia architekta dotycząc całej jego długoletniej pracy w Warszawie. O osiedlu Wrzeciono możemy poczytać na stronach 158-160 oraz tutaj >>.
- Zieliński Jarosław, Bielany. Przewodnik historyczno-sentymentalny, Warszawa 2003.
Pięknie wydany przewodnik nakładem Urzędu Dzielnicy Bielany to wspaniałe kompendium wiedzy na temat tej części Warszawy. Choć o samym Wrzecionie jest tu w sumie niewiele, książka jest jedyną, ale i solidnie opracowaną monografią poświęconą Bielanom, na których, czy to się komuś podoba, czy nie, Wrzeciono się znajduje.
- Zieliński Jarosław, Przedwojenne Bielany. Najpiękniejsze fotografie, RM , Warszawa 2010.
Kolejna pozycja tego samego autora to album, na który składają się fotografie sprzed 1939 roku. Świat gazowych latarni, wspaniałych parków i ogrodów, nowoczesnych osiedli mieszkaniowych i willi, młocińskiego kompleksu pałacowego i okolicznych dworków, dwustuletnich stawów, wiekowych kapliczek i kościółka na Wawrzyszewie, a także reliktów romantycznego założenia wodnego na Kaskadzie. Dzielnica, w której mieszają się akcenty wielkomiejskie, podmiejskie i zupełnie wiejskie oraz tereny zdegradowane przez przemysł i infrastrukturę. Ale jej rdzeniem są Stare Bielany, które należą do najpiękniejszych zakątków Warszawy. Można w ich obrębie odnaleźć rozmaite mikroświaty: Lasu Bielańskiego z wiekowymi dębami i bezcennym, pokamedulskim eremem, Akademii Wychowania Fizycznego o fascynującej przedwojennej architekturze, dworkowej kolonii Zdobycz Robotnicza, od której w latach dwudziestych zaczęła się miejska kariera Bielan, czy socrealistycznych osiedli z umiarem wpasowanych między stare kamienice i domki. Szkoda tylko, że w albumie nie znalazła się żadna fotografia Lotniska Bielańskiego...
- Żoliborz. Poznaj Warszawę, oprac.: Leszek Wysznacki, Edmund Grzybowski, Krajowe Wydawnictwo Czasopism RSW „Prasa”, Warszawa 1970.
Bogato ilustrowany mini-album, zawierający głównie czarno-białe fotografie z przełomu lat 60/70. Ponieważ w okresie tym administracyjny podział stolicy wyodrębniał 7 "wielkich" dzielnic - Bielany wraz z osiedlem Wrzeciono (wówczas Młociny) należały do Żoliborza. W albumie znajdują się 4 ciekawe zdjęcia, które nas będą najbardziej interesować. Dwa z nich wykonano na ulicy Marymonckiej, mniej więcej na wysokości Cmentarza Żołnierzy Włoskich. Trzecie, chyba najciekawsze, pokazuje ówczesną zabudowę przy skrzyżowaniu ulic Kasprowicza i Przy Agorze z panoramą huty w tle, a czwarte — zabudowę w okolicy wylotu ulicy Przytyk na Kasprowicza.
e.
Komentarze
Prześlij komentarz