Wrzeciońskie ławeczki

Czym jest osiedlowa ławka pisać wiele nie trzeba - wybawienie zmęczonych, pocieszenie spragnionych, źródło najświeższych informacji z bloku i okolicy, miejsce zabawy, rozrywki, miłości i kto wie, czego jeszcze... Ale jako "anachroniczny" osiedlowy mebel ławka coraz skuteczniej usuwana jest z przestrzeni publicznej. Nikt sobie nie życzy, aby do późna w nocy wysłuchiwać wrzasków, pisków i rechotów niemającej się gdzie podziać młodzieży. Albo takich, nie daj Boże, pijaków, co tłuką butelki i sikają potem pod drzewem. Ten lęk to pochodna psychozy "zamknięcia", która opanowała jakiś czas temu nasze społeczeństwo, boimy się wszystkiego i wszystkich, nasz punkt widzenia sprowadza się do zasady "ja jestem OK, a tamci to patologia, to dzicz i bandytyzm". Dlatego najlepiej odgrodzić się od wszystkiego, otoczyć wysokim płotem, postawić ochroniarzy i zamknąć się w mieszkaniu na 10 zamków. Sąsiad z bloku? A co mnie to obchodzi? Na pewno czycha tylko na sposobność by mi wyrządzić jakąś krzywdę... Boimy się ludzi wokół nas, zamiast ich poznać, zrozumieć, ba, zwyczajnie z nimi porozmawiać.

A z moich obserwacji wynika jednoznacznie, że wrzeciońskie ławki służą najczęściej po prostu zwykłym emerytom, matkom z dziećmi i w ogóle dzieciarni wszelakiej. Wystarczy tylko przysiąść i już toczy się rozmowa, o pogodzie, o tym, o tamtym. Zwykła pogawędka dla zabicia czasu. Szczerze mówiąc daleko bardziej podobają mi się podwórka z ławkami tętniącymi gwarem sąsiedzkich rozmów i dziecięcej zabawy, niż zastawione po brzegi samochodami, jak to ma np. miejsce na tyłach bloku Wrzeciono 8.

Obserwując postępującą degradację instytucji "ławeczki" jesienią 2009 roku wykonałem serię zdjęć dokumentujących najpiękniejsze ławki z Wrzeciona. Choć minęło niespełna 3 lata, część ławek zniknęła bezpowrotnie z krajobrazu naszego osiedla. Inne na szczęście trwają w najlepsze. Zapraszam do obejrzenia ławkowej galerii:

Fot. enejeio

e.